Επιμέλεια: Δανάη Δεληπέτρου
Βρίσκομαι εδώ και ώρα μπροστά από μια κενή σελίδα ενός εγγράφου στον υπολογιστή και το πλήκτρο του backspace έχει μετατραπεί σε προέκταση του χεριού μου. Το έχω πει ξανά: όσο περισσότερος ο θαυμασμός μου, τόσο μεγαλύτερος ο ενθουσιασμός και τόσο δυσκολότερος ο πρόλογος μιας συνέντευξης. Τι να γράψω για τον Leόn, κατά κόσμον Τίμο Βερέμη; Παραμερίζω τις δικές μου κρίσεις και κάνω χώρο, ώστε να τον γνωρίσετε λίγο καλύτερα: Εκείνος αφιέρωσε τη live ερμηνεία του “Children of Tomorrow” στους κατοίκους της Κερατέας και στους τριακόσιους μετανάστες απεργούς πείνας, συμπληρώνοντας “είμαστε όλοι μετανάστες”. Στον πρώτο του δίσκο, αφιερώνει το “Gradually, then Suddenly” στη μνήμη του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και του Hamid Najafi. Κάθε δεύτερη λέξη του είναι “ευχαριστώ”.
Κατά τη διάρκεια της
συνέντευξης, συζητώντας για τη σιωπή, μου είπε πως δεν ξέρει πότε αυτή
είναι δυνατότερη από τα λόγια. Εγώ ήξερα, αλλά δεν του το είπα -θα
άρχιζε να μ' ευχαριστεί ξανά και δεν ήθελα να νομίζει πως λέω τα ίδια
σε όλους, γιατί δεν το κάνω. Η σιωπή, λοιπόν, είναι δυνατότερη απ' τα
λόγια, όταν καλούμαι να γράψω για καλλιτέχνες σαν τον Leόn -είναι, βλέπετε, αυτόφωτος.
-Ποια είναι τα πρώτα σου συναισθήματα με την κυκλοφορία του δίσκου σου; Μίλησέ μας για τον πρωτότυπο τίτλο “futrue”.
Είμαι πολύ χαρούμενος -πάρα πολύ. Δούλευα γι' αυτό παραπάνω από ένα χρόνο και είναι όμορφο να βλέπεις τα κομμάτια που έγραψες μόνος σε ένα δωμάτιο να τα τραγουδάνε και να τ' αγαπάνε άλλοι άνθρωποι, ξέρεις -φοβερό συναίσθημα! Συν τοις άλλοις, χαίρομαι που ο δίσκος πηγαίνει πολύ καλά, σε μια εποχή που η δισκογραφία είναι σχεδόν τελειωμένη, στην παραδοσιακή της μορφή. Όσο για τον τίτλο, είναι ένας αναγραμματισμός της λέξης future, που είναι το μέλλον και περιέχει τη λέξη true, που σημαίνει “αληθινό”. Έχει σχέση και με το μάρκετινγκ -επειδή το μάρκετινγκ παίζει με τις λέξεις εδώ και χρόνια κι αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερα όπλα που χρησιμοποιεί, διαστρεβλώνοντας έννοιες. Εγώ ήθελα να κάνω κάτι το οποίο, ναι μεν λειτουργεί “μαρκετίστικα”, αλλά η έννοια αυτή είναι αντίθετη, σαν ένα αντι-μάρκετινγκ.
-Στους Leόn βλέπουμε πολλά πρόσωπα και ακούμε πολλά διαφορετικά μουσικά όργανα, με αποτέλεσμα κάθε εμφάνισή σας στη σκηνή να θυμίζει γιορτή. Τι είχες κατά νου δημιουργώντας αυτήν την μπάντα;
Είχα κατά νου αυτό που συνέβη. Δεν συνέβη, βέβαια, έτσι απλά -το προσπάθησα πολύ. Υπάρχουν οι παραδοσιακές μπάντες, τετραμελείς/πενταμελείς ροκ μπάντες, που γράφουν όλοι μαζί τη μουσική. Πολλά μέλη αλλάζουν, παρόλο που υπάρχει ένας σταθερός πυρήνας, γιατί θα ήταν δύσκολο να διατηρηθούν όλοι, όπως ήταν εξαρχής -όλο αυτό είναι μεταβαλλόμενο. Αυτό που είχα στο μυαλό μου ήταν η αίσθηση της γιορτής και το σημαντικότερο είναι πως επιλέγω προσωπικότητες, γιατί πιστεύω πως στη σκηνή είναι ηθοποιοί.
-Γράφεις ο ίδιος τη μουσική και τους στίχους των τραγουδιών σου. Ποιες είναι οι μουσικές επιρροές σου και τι σε εμπνέει απ' όσα συμβαίνουν γύρω σου;
Θα ξεκινήσω από το δεύτερο σκέλος. Η έμπνευση μπορεί να προέρχεται από οτιδήποτε. Θα σου πω τι έχει εμπνεύσει εμένα, κατά καιρούς... Σίγουρα, κοινωνικά θέματα, γεγονότα της Ελλάδας και του κόσμου, ο πόλεμος στο Ιράκ -γεγονότα που αλλάζουν τον κόσμο- αναμνήσεις από πάρτυ και στιγμές τέτοιες, εννοείται έρωτες, στιγμές αποχωρισμού -είτε αυτό είναι θάνατος είτε απομάκρυνση από κάποιο αγαπημένο πρόσωπο είτε το τέλος μιας σχέσης- , το μέλλον σαν έννοια -έχω την απορία πώς θα είναι, το σκέφτομαι και το φαντάζομαι. Μουσικές επιρροές έχω πολλές και πολλών τελείως διαφορετικών ειδών. Πολύ ενδεικτικά, μου αρέσουν οι Red Hot Chilli Peppers, Beirut, Arcade Fire, MGMT, λατρεύω τους Beatles, Θεοδωράκης, Χατζηδάκις, Λοϊζος, Σαββόπουλος, Θανάσης Παπακωνσταντίνου, ο Παύλος Παυλίδης πάρα πολύ, βρίσκω το στίχο του φοβερό, Στέρεο Νόβα...
-Ποια η γνώμη σου για την ελληνική μουσική σκηνή; Πόσο δύσκολο είναι να αναδειχθεί ένας νέος καλλιτέχνης;
Νομίζω πως είναι ένας συνδυασμός δουλειάς, ικανότητας και τύχης -όπως όλα. Τύχη με ποια έννοια -νομίζω πως η δισκογραφική εταιρία με ανακάλυψε κατά τύχη. Για να έχουν φτάσει σε αυτό το σημείο τα πράγματα, μπορείς να πεις ότι είμαι τυχερός. Πιστεύω ότι υπάρχουν πράγματα πιο underground που ποτέ δεν περνάνε στο mainstream -είναι η φύση τους τέτοια. Δηλαδή, δεν κάνει επιτυχία κάτι καλύτερο από κάτι άλλο. Πιστεύω ότι υπάρχει κινητικότητα, ότι γίνονται πράγματα, σε σχέση με παλιά, υπάρχει άνθηση. Από μαρτυρίες, ξέρω πως, παλιά, η σκηνή ήταν πολύ κλειστή -τώρα έχει ανοίξει. Ένα μεγάλο βήμα προς αυτό έκανε η Monika, βοήθησε σ' αυτό και η συγκυρία, η εποχή, οτιδήποτε. Οι δυσκολίες αφορούν στη νοοτροπία που υπάρχει στην Ελλάδα. Το μπουζούκι -όχι το όργανο, το όργανο είναι φοβερό- , ο τρόπος αυτός, η μορφή αυτή της διασκέδασης, η πολύ συγκεκριμένη θεματολογία, η καψούρα -κι αυτό είναι μέσα στη ζωή, αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Νομίζω ότι η μεγαλύτερη δυσκολία είναι αυτή.
-Ποια η γνώμη σου για την πολιτική; Πώς βιώνεις την οικονομική κρίση, αλλά και την εικόνα της κοινωνίας μας σήμερα;
Καταρχάς, διαχωρίζω την πολιτική από τα κόμματα. Γενικά, πιστεύω ότι όλα τα κόμματα στην Ελλάδα, κατά τη γνώμη μου, άλλα περισσότερο κι άλλα λιγότερο, έχουν συντηρητικές δομές. Όσο για την οικονομική κρίση, είναι εμφανές πως βιώνουμε μια πολύ δύσκολη κατάσταση -είναι εμφανές και στην ψυχολογία των ανθρώπων. Εγώ, μπορώ να σου πω από live, ότι είναι μια στιγμή ψυχαναλυτική. Βγαίνεις, βλέπεις τα πρόσωπα, αισθάνεσαι την ενέργεια -έχω παίξει σε πολλά live και διακρίνω τη διαφορά. Χρειάζεται μια ανύψωση, το ηθικό είναι πεσμένο κι αυτό είναι λογικό, υπάρχει αγωνία και φόβος. Είναι μια αλυσίδα αυτά: έρχεται η βία, μετά αρχίζει η παράνοια, το αρνητικό κλίμα. Γίνονται όλα πιο δύσκολα κι αυτό εμένα με τρομάζει. Η θέση μου είναι ότι δεν αποκλείουμε κανέναν από την κοινωνία. Είναι πολύ ξεκάθαρο στο μυαλό μου, αλλά μου είναι πολύ δύσκολο να το εξηγήσω.
-Με βάση το σήμερα, τι θα κληθούν να αντιμετωπίσουν τα “παιδιά του αύριο”;
Δεν ξέρω, αλλά μπορώ να φανταστώ. Υπάρχει ένα πολύ μεγάλο θέμα -ο υπερπληθυσμός. Υπάρχουν έξι δισεκατομμύρια άνθρωποι και υποτίθεται ότι κάποια στιγμή, σε λίγα χρόνια, θα είναι οι διπλάσιοι, κάπως έτσι πάει. Σκέφτομαι ότι, αν στη γη τώρα, με τους ανθρώπους που υπάρχουν, δεν έχει βρεθεί τρόπος να μοιράζονται, υπάρχουν πόλεμοι και όλα αυτά, δεν μπορώ να φανταστώ τι θα γίνει με διπλάσιους ανθρώπους. Νομίζω ότι με αυτό το σύστημα παγκοσμίως, ο πλανήτης θα οδηγηθεί στην καταστροφή, είναι δεδομένο -πρέπει να βρεθεί μια λύση άλλη.
-Μπορεί η δύναμη της μουσικής να “ανακατασκευάσει το σύμπαν”;
Ο Πλάτωνας μίλησε για τη μουσική των σφαιρών, την αρμονία. Εγώ δεν πιστεύω στο Θεό, πιστεύω, όμως, πως αν υπήρχε, θα έπρεπε να είναι μια δύναμη τέτοια, που να εμπεριέχει την αρμονία, την ισορροπία και να κινητοποιεί τους ανθρώπους με θετικό τρόπο.
-Μίλησέ μας για το θέμα της σιωπής, που παρουσιάζεις σε πολλούς στίχους σου.
Θα σου μιλήσω καταρχάς για τη σιωπή, από μουσικής πλευράς. Υπάρχει ένα κομμάτι του John Cage, ο οποίος ήταν avant-garde συνθέτης, κι ο οποίος για 4'33'', εμφανίζεται με μιαν ορχήστρα και απλά δεν κάνει τίποτα. Είχε γίνει ένα θέμα με αυτό. Εκείνο που προσπαθούσε να πει ήταν ότι και η σιωπή είναι μουσική. Τον ρώτησαν τι είναι αυτό το κομμάτι και είπε πως, ουσιαστικά, έχει να κάνει με την ανυπαρξία της σιωπής -δεν υπάρχει καν ως έννοια η σιωπή. Πριν κάνει αυτό το κομμάτι, είχε πάει σ' ένα ηχομονωμένο στούντιο σε κάποιο Πανεπιστήμιο, όπου είχαν φτιάξει την τέλεια μόνωση. Μπήκε μέσα κι υποτίθεται ότι θα επικρατούσε η απόλυτη σιωπή. Κι όμως, εκείνη την ώρα άκουγε την καρδιά του, τους παλμούς και κατάλαβε πως δεν υπάρχει σιωπή.
-Η αισιοδοξία που εκπέμπουν τα τραγούδια σου αντικατοπτρίζει μια ανάλογη στάση ζωής;
Ναι. Ξεκάθαρα, ναι. Είμαι αισιόδοξος, γιατί πιστεύω ότι είναι ο μόνος τρόπος για να έχεις μια ζωή. Είμαι επηρεασμένος από προσωπικά βιώματα -για παράδειγμα, βλέπεις ανθρώπους που πάσχουν από κάτι ανίατο και παραμένουν αισιόδοξοι μέχρι τελευταίας στιγμής. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, είναι δύναμη για τη σωτηρία, για τη ζωή. Βέβαια, υπάρχουν πράγματα για τα οποία δεν μπορείς να είσαι αισιόδοξος, αλλά σαν στάση ζωής, γενικά, πιστεύω στη θετική πλευρά, στη δημιουργική πλευρά. Δεν μ' εκφράζει ο μηδενισμός, δεν μ' εκφράζει το μαύρο, ότι δεν υπάρχει τίποτα. Μπορεί να μην υπάρχουν πολλά, αλλά δεν μπορείς να πεις πως δεν υπάρχει τίποτα, όταν υπάρχουν ακόμη άνθρωποι, με τους οποίους μπορείς να μοιραστείς πράγματα, υπάρχουν τοπία κι όλα εκείνα που με κάνουν να έχω αυτή τη στάση... Επίσης, όταν το κάνεις αυτό στον εαυτό σου, όταν λες πως δεν υπάρχει τίποτα, υποτιμάς τον εαυτό σου -υποτιμάς, δηλαδή, το ότι είναι κάποια πράγματα στα χέρια σου, πως μπορείς ν' αλλάξεις κάποια πράγματα.
-Τι να περιμένουμε στο άμεσο μέλλον από τον Leόn;
Υπάρχουν κάποια πράγματα που προγραμματίζεις, όχι, όμως, όλα. Μέχρι το τέλος του χρόνου, θα κάνουμε live για την παρουσίαση του δίσκου, μέχρι να τελειώσει αυτός ο κύκλος και μετά θ' ασχοληθώ με το καινούργιο υλικό για τον επόμενο δίσκο. Μέσα σ' αυτό θα γίνουν και κάποια live με λιγότερα άτομα, στην επαρχία. Όλα αυτά δεν είναι άσχετα με τους κανόνες της αγοράς, οπότε θα δείξει πώς θα γίνουν τα πράγματα. Πιο μακροπρόθεσμα, θέλω να κάνω έναν δίσκο πιο καλό, να προσθέσω, δηλαδή, κι άλλα πράγματα και θα ήθελα να βγω κι εκτός Ελλάδας κάποια στιγμή.
**Δημοσιεύτηκε στις 30/5/2011 στον Φοιτητικό Παλμό
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου