Κυκλοφορεί και επίσημα το καινούριο άλμπουμ των Alice
Ιn Chains
και φέρει το όνομα «The Devil Put Dinosaurs Here»! Με αφορμή τα χαρμόσυνα αυτά νέα θυμήθηκα μία σχετική κουβέντα που είχα πρόσφατα με κάποιους μουσικούς, οι οποίοι τους κατέτασσαν
στην κατηγορία εκείνη των συγκροτημάτων των
90’s
που άλλαξαν τον ήχο της ροκ. Θέλησα, λοιπόν, να βρω κάποιες από τις "πιο πρόσφατες δημόσιες κουβέντες" τους, για να δω τι έχει ανάγκη να πει η φωνή τους στο σήμερα, αλλά επίσης για να τιμήσω μια
εποχή, που και μουσικά, αγάπησα πολύ.
Το
συγκρότημα για την προώθησή της νέας του δουλειάς δημιούργησε ένα σύντομο
ντοκιμαντέρ με αυτοσαρκαστικό χαρακτήρα, αλλά και ένα σπουδαίο cast,
το οποίο μεταξύ άλλων περιλαμβάνει τους: Lars και Robert των Metallica, Ann και
Nancy Wilson από τους Heart, Mike McCready από τους Pearl Jam, Kim Thayil από
τους Soundgarden, Duff McKagan από τους Guns N' Roses. Ο τίτλος του, «AIC 23».
Ωστόσο, το γεγονός της γέννησης νέου υλικού,
τους έφερε σε πολλές συνεντεύξεις. Έτσι, τέλη Απριλίου, έδωσαν συνέντευξη στο
περιοδικό «Classic Rock»,
όπου και σχολίασαν τη σύγχρονη εποχή. Δήλωσαν πως υπάρχουν πολλά που δε τους
αρέσουν, όπως το internet,
το downloading και το twitter.
Ο Jerry Cantrell είπε πως το πιο απογοητευτικό για εκείνον
είναι ότι «τώρα αυτό που κάνεις αξίζει
λιγότερο από το τίποτα. Μειώνεται σε ένα τηλεοπτικό παιχνίδι. Και κάπως, κάτι
για το οποίο έχεις δουλέψει και έχεις βάλει την ψυχή σου σε αυτό, έχεις
επενδύσει τα λεφτά σου, δε θεωρείται πλέον πολύτιμο.», σε αντίθεση, βέβαια,
με την περίπτωση που βάλεις ¨δωρεάν¨ βενζίνη από ένα βενζινάδικο, καθώς τότε θα
πας φυλακή. «Αλλά για κάποιο λόγο είναι
εντάξει να παίρνεις το δικό μου πράγμα δωρεάν.»
Ο Mike Inez συμπληρώνει «Είναι πραγματικά χάλια, γιατί πιθανότατα υπάρχει κάπου εκεί έξω ένα
δωδεκάχρονο αγόρι που θα μπορούσε να γίνει ο επόμενος Kurt Cobain, αλλά δε θα έχει ποτέ την ευκαιρία να
ακουστεί, επειδή δεν υπάρχει πλέον μέλλον ή λεφτά στο να φτιάχνεις μουσική.
Ανησυχώ για την επόμενη γενιά. Από πού θα προέρχεται η τέχνη;»
Συνεχίζει για το ίδιο θέμα ο Cantrell
«Και τώρα είναι
εντάξει το να βρίσκεται η μουσική σε ένα αρχείο, το οποίο ούτε που ακούγεται
καλά.» και αναφέρεται στη συνέχεια στους σύγχρονους καλλιτέχνες με ένταση,
αφού προτιμούν να ¨προσποιούνται¨ τα τραγούδια και αρνούνται κάτι το αληθινό: «They don’t want the real thing, they don’t want the bad notes».
Οι άνθρωποι δε θέλουν κάποιον που να ανεβαίνει στη σκηνή και να λέει τα δικά
του τραγούδια, μα να κάνει τις φανταχτερές χορευτικές κινήσεις, όπως ο ίδιος
υποστηρίζει. «Δεν είναι πως αυτό το
στοιχείο δεν υπήρχε και πριν, απλά φαίνεται πως τώρα αυτό είναι το μόνο που
υπάρχει. Εννοώ, πως δε μπορεί κανείς να πει πως δεν υπάρχουν κάποιες σπουδαίες
μπάντες, που κάνουν πραγματικά καλή μουσική, αλλά πως αναλογικά με αυτά τα άλλα
πράγματα δε φαίνονται.»
Ο Inez σχολιάζει χιουμοριστικά πως ετοιμάζουν
κάποιες φανταστικές χορευτικές κινήσεις για την επόμενη περιοδεία τους.
Ο ντράμερ τους, Sean Kinney, θυμάται τις παλαιότερες εποχές «Υπήρχε κάτι ¨μυστικιστικό¨ στις ροκ
μπάντες. Τώρα υπάρχει το ¨Follow me on
Twitter!¨. Δε με νοιάζει τι σάντουιτς έφαγες στο αεροδρόμιο! Γιατί είμαστε απλώς άνθρωποι. Η δουλειά μας
δεν είναι πιο ενδιαφέρουσα από οποιουδήποτε άλλου.»
Ο Cantrell ξαναπαίρνει τον λόγο και καταθέτει μία
ανάμνηση που προφανώς τον ενόχλησε. «Πήγαμε
στα Grammys
πέρυσι, γιατί ήμασταν υποψήφιοι για μερικά βραβεία.»
Όπως ομολογεί δε γνώριζαν ποιοι είναι και η παρουσιάστρια του MTV, που τους κάλεσε
για συνέντευξη, δε τους ήξερε. Αναρωτιέται: «Είναι αυτή μουσική τηλεόραση;» «Απλά φύγαμε.» είπε γελώντας ο Inez.
Προσωπικά, επιλέγω να μείνω σε εκείνες τις
λίγες μπάντες που κάνουν τη διαφορά. Αν θέλουμε ο κόσμος μας να αλλάξει, έστω
και λίγο, μάλλον ήρθε η στιγμή να στηρίξουμε εκείνους που αλλάζουν, εκείνους
που διαφέρουν και να αλλάξουμε μαζί τους. Υπάρχουν αυτές οι μπάντες και στη
δική μας χώρα. Οι άνθρωποι που επιλέγουν τη μουσική για να ζήσουν, ακολουθούν
το όνειρό τους μέσα από τις δυσκολίες μένοντας πιστοί στους ήχους που αγαπούν
και μάλιστα με τρόπο υπέροχο. Αυτοί αξίζουν την υποστήριξή μας. Όσο για τους Alice
In Chains,
απλώς περιμένω να με γυρίσουν πίσω στα παιδικά μου χρόνια...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου